Zbog čega se bratime fudbalski navijači širom Starog kontinenta
Razlog povezivanja klupske boje i politika
Prisustvo pripadnika Olimpijakosove navijačke grupe Thyra 7 na severu Marakane na poslednjem odigranom srpskom fudbalskom večitom derbiju, zajedničko navijanje delija i navijača moskovskog Spartaka, Fratria na košarkaškom meču Himki – Crvena zvezda i transparent na grčkom o neraskidivom prijateljstvu grobara i Makedonesa, navijača solunskog PAOK, na utakmici Evrolige u Beogradu koju je Partizan igrao sa Olimpijakosom samo su neki od primera da je evropski trend bratimljenja navijačkih grupa i navijanje sa prijateljima iz inostranstva protiv tima iz svoje zemlje zahvatio i naše prostore. Najkarakterističniji primer takvog ponašanja, šira javnost u Srbiji je mogla da zabeleži prilikom odigravanja košarkaškog meča između Crvene zvezde i ekipe PAOK u Beogradu u okviru ovosezonskog ULEB Kupa, kada su uz Makedonese na tribinama hale Pionir bili i grobari, zbog čega su revoltirani navijači Crvene zvezde prodrli na tu tribinu te je izbilo i međusobno koškanje a teže posledice i ozbiljnije sukobe, do kojih bi sigurno došlo, sprečili su pripadnici Žandarmerije.
Doduše, traženje sličnosti i veza sa navijačima u drugim evropskim zemljama bilo je prisutno, kod domaćih navijačkih grupa, i pred kraj postojanja Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, u čemu su posebno prednjačili navijači Partizana, grobari kojima su veliki uzor bili (a verovatno i ostali) navijači londonskog Čelzija, Headhunters. Skandiranje Partizanu i Čelziju nije bio redak slučaj ni ranih devedesetih godina na utakmicama odigravanim na stadionu Partizana. Ipak, zvanična bratimljenja kao i odlasci na utakmice koje prijatelji iz inostranstva igraju sa svojim velikim rivalima odlika su domaće navijačke scene tek od skora. Razlozi za bratimljenje se pronalaze u istim klupskim bojama ali i istim verskim opredeljenjima, što posebno karakteriše navijačku scenu Balkana, pa i cele Istočne Evrope (što nikako ne znači da su klubovi sa Zapada imuni na takvu vrstu podele).
Ipak, nisu svi balkanski klubovi orijentisani na traženje saveznika u inostranstvu po verskoj liniji. Na primer, navijači atinskog AEK, Original 21 koji svoje korene vuku iz grčkog anarhističkog pokreta istomišljenike biraju po ideološkoj orijentaciji. Stoga su pobratimi Originala 21, Brigate Autonome Livornesi (navijači italijanskog prvoligaša Livorna, poznati širom Evrope po svom komunističkom angažmanu) i Commando Ultra, navijači Olimpik Marseja, izrazito antifašistički orijentisani. Original 21 na utakmicama AEK često ističe transparent Forza Livorno, a na svom sajtu imaju linkove ka prezentacijama BAL i Commando Ultra. Ove sezone su na utakmici Kupa UEFA u Atini sa Pari Sen Žermenom napravili koreografiju podrške svojim prijateljima iz Commando Ultra, a na meču u Parizu skandirali su uz visoko podignute šalove Olimpik Marseja. Na severnoj tribini stadiona u Livornu (gradu u kome je 1921. godine osnovana Komunistička partija Italije PCI u čemu i treba tražiti levičarske korene ovih tifoza iz Toskane, tradicionalno “najcrvenije” regije u Italiji) redovno se vijori žuta-crna zastava AEK i transparent solidarnosti ispisan na grčkom sa jednim pripadnikom Original 21 koji se nalazi na izdržavanju zatvorske kazne zbog izazivanja nereda na utakmici. Svoje prijateljstvo sa Livornesima, Ultra Commando je pokazao na delu kada su njegovi pripadnici zajedno sa Italijanima bodrili Livorno na utakmici Kupa UEFA sa Okserom, odigranoj u njihovoj zemlji, Francuskoj. Najverniji prijatelji Livornesa su ipak navijači nemačkog četvrtoligaša SV Babelsberga iz Potsdama, Filmstadt Inferno, koji su prošle godine doputovali u Livorno na utakmicu sa Lacijom, čiji su neofašistički orijentisani navijači najveći protivnici BAL. Inače, Filmstadt Inferno na utakmicama redovno ističe transparent u bojama kluba koji krasi lik Karla Libkhnehta vođe neuspešne nemačke socijalističke revolucije u krvi ugušene 1919. godine. Zanimljivo je da se stadion Babelsberga, tima sa istoka Nemačke, i dalje zove po Karlu Libknehtu.
Ni krajnje desno orijentisani navijači nisu gadljivi na povezivanje sa istomišljenicima iz drugih zemalja. Poznato je prijateljstvo koje vlada između vodeće neofašističke navijačke grupacije u Evropi Irriducibili, rimskog Lacija, Ultra Sur, navijača Real Madrida i Brigadas Blanquiazules, tifoza Espanjola. Ovi poslednji su u znak podrške Laciju u meču Kupa UEFA sa Livornom skandirali Forza (napred) Lazio i Viva (živeo) Musolini (koji je inače bio navijač tog rimskog kluba). Ovom trilingu navijačkih desnih ekstremista treba pridodati i tifoze Pari Sen Žermena Boluogne Boys koji ne kriju svoje simpatije prema Adolfu Hitleru i nacifašizmu i održavaju kontakte sa svim istomišljenicima na starom kontinentu.
Većina navijačkih grupa su ipak apolitične. Među njima je i ona sa najviše prijatelja širom Evrope, Celtic Casuals, navijači škotskog Seltika. Oni su specifični po tome što saveznike nalaze po više kriterijuma. Tako shodno svom protivljenju rasizmu sarađuju tesno sa navijačima nemačkog trećeligaša St. Paulija Ultra Sankt Pauli koji redovno posećuju utakmice koje Seltik igra u evropskim klupskim takmičenjima. Po istom principu borbe protiv rasizma navijači škotskog kluba sarađuju i sa fanovima Mančester Junajteda Heavens Devils, dok su sa navijačima splitskog Hajduka, Torcida, pobratimljeni po verskoj liniji (Seltik je tim koji u Škotskoj podržavaju isključivo katolici). Sa Panatinaikosovim Green Cockeneys su u bratskim odnosima zbog istih klupskih boja, zeleno-belih. Inače, navijači Seltika su poznati kao najmiroljubiviji i najdruželjubiviji navijači na starom kontinentu koji preziru nasilje i sve vrste diskriminacije što je za svaku pohvalu.
